یکی از سوالات پرتکرار بیماران در زمینه عمل زیبایی بینی و عمل بینی ترمیمی این است که:

جراحان برای بازسازی یا اصلاح ساختار بینی از چه موادی استفاده می‌کنند؟

اصلی‌ترین و کاربردی‌ترین ماده در عمل بینی، غضروف (Cartilage) است. غضروف بافتی زنده اما فاقد رگ خونی است و تغذیه خود را از بافت‌های اطراف دریافت می‌کند. همین ویژگی باعث می‌شود بتوان آن را از یک بخش بدن برداشت و در بخش دیگری از بینی استفاده کرد. زمانی که بخشی از غضروف از تیغه بینی یا سایر نواحی بدن برداشته شده و در محل دیگری از بینی مانند نوک یا پل قرار می‌گیرد، به آن پیوند غضروفی (Cartilage Graft) گفته می‌شود.

اگر این غضروف از بدن خود فرد گرفته شود، پس از مدتی با بافت جدید جوش خورده و به صورت دائمی زنده می‌ماند. به همین دلیل در عمل بینی، استفاده از غضروف خود بیمار نسبت به هر نوع ماده خارجی یا پروتز مصنوعی، ایمن‌تر و مطمئن‌تر است.

منابع غضروفی در عمل بینی ترمیمی

در بسیاری از عمل‌های بینی ترمیمی (Revision Rhinoplasty)، به‌ویژه زمانی که در عمل بینی قبلی بخش قابل توجهی از غضروف تیغه بینی مصرف شده باشد، جراح نیاز به منابع جدید غضروفی دارد. این منابع معمولاً شامل موارد زیر هستند:

• غضروف تیغه بینی: انتخاب اول و ایده‌آل برای اصلاحات ساده و متوسط.
• غضروف گوش: مناسب برای اصلاح نوک یا پشت بینی با نیاز به انعطاف‌پذیری.
• غضروف دنده: انتخاب اصلی در عمل بینی ترمیمی پیچیده با نیاز به استحکام و حجم زیاد.

در جراحی ترمیمی بینی، استفاده از گرافت‌های غضروفی بخش جدایی‌ناپذیر روند درمان است. نوع غضروف انتخابی به عوامل زیر بستگی دارد:

• شرایط و ساختار بینی بیمار
• نوع مشکل ایجاد شده
• میزان اصلاح مورد نیاز

موفقیت در عمل بینی ترمیمی به سه عامل اصلی بستگی دارد:

• ارزیابی دقیق پیش از عمل
• انتخاب منبع غضروفی مناسب
• مهارت و تجربه جراح

استفاده هوشمندانه از منابع غضروفی و تکنیک‌های مناسب، تضمین‌کننده دستیابی به نتیجه‌ای طبیعی، پایدار و زیبا در عمل زیبایی بینی و عمل بینی ترمیمی است.

غضروف تیغه بینی (سپتوم)؛ اولین منبع ایده‌آل برای گرافت در عمل بینی

تیغه میانی بینی یا سپتوم ساختاری است که حفره سمت راست و چپ بینی را از یکدیگر جدا می‌کند. بخش جلویی و بالایی این تیغه نقش مهمی در عملکرد و ظاهر بینی دارد، اما در بخش‌های پایینی و عقبی، غضروفی وجود دارد که قابلیت برداشت دارد. این قسمت به‌طور طبیعی نقشی در فرم یا عملکرد اصلی بینی ندارد، به همین دلیل جراح می‌تواند آن را با خیالی آسوده برای پیوند (گرافت) مورد استفاده قرار دهد.

ویژگی‌های غضروف تیغه بینی

• صاف و محکم با قابلیت شکل‌دهی آسان
• مناسب برای بازسازی و اصلاح بخش‌های کلیدی بینی مانند:
  • Spreader graft (اصلاح دریچه‌های داخلی و بهبود تنفس)
  • Columellar strut (حمایت از ستونک و تقویت نوک بینی)

مزیت بزرگ: نزدیکی به محل جراحی که باعث برداشت آسان و بدون نیاز به برش یا جای زخم خارجی می‌شود.

مواردی که غضروف سپتوم کافی نیست

• بیمارانی که قبلاً جراحی شده‌اند و در عمل بینی قبلی غضروف سپتوم آن‌ها استفاده شده است.
• آسیب‌های قدیمی یا بیماری‌های خاص که باعث تحلیل یا از بین رفتن بخشی از غضروف تیغه بینی شده‌اند.
• بدشکلی‌های شدید بینی که نیاز به مقدار بیشتری غضروف برای بازسازی دارند.

در جمع‌بندی باید گفت غضروف تیغه بینی همیشه اولین انتخاب جراح برای گرافت است، زیرا طبیعی، مقاوم، قابل شکل‌دهی و به‌راحتی در دسترس است. اما در شرایطی که این منبع کافی نباشد، سایر غضروف‌های بدن بهترین جایگزین خواهند بود.

گرافت غضروف گوش؛ راهکاری دقیق و طبیعی برای اصلاح فرم بینی

در عمل زیبایی بینی و بازسازی بینی، دسترسی به غضروف سالم و قابل اعتماد یکی از کلیدی‌ترین مراحل محسوب می‌شود.

گاهی غضروف تیغه بینی برای اصلاح نوک یا تقویت ساختار کافی نیست. در چنین مواقعی، برداشت غضروف از گوش، به ویژه لاله گوش، یک انتخاب امن و مؤثر است. این روش به جراح امکان می‌دهد تا اصلاحات ظریف و دقیق در نوک و پشت بینی انجام دهد، بدون اینکه عملکرد یا ظاهر گوش بیمار تحت تأثیر قرار گیرد.

روش‌های برداشت غضروف از گوش

• روش قدامی (Anterior Approach): برش روی سطح جلویی گوش ایجاد می‌شود.
• روش خلفی (Posterior Approach): برش پشت گوش انجام می‌شود و محل برش پنهان می‌ماند.

اهمیت پری‌کندریوم گوش

پری‌کندریوم گوش یا «فرش گوش» لایه‌ای نازک و حیاتی است که در نرمی و طبیعی جلوه دادن گرافت‌ها نقش دارد. همچنین باعث پنهان کردن غضروف زیر پوست، به ویژه در بیماران با پوست نازک می‌شود.

ویژگی‌های غضروف لاله گوش

• انعطاف‌پذیری بالا: امکان شکل‌دهی دقیق برای اصلاح نوک یا پشت بینی.
• برداشت پنهان: معمولاً از پشت لاله گوش انجام می‌شود و اثری بر ظاهر یا عملکرد گوش ندارد.
• انحنای طبیعی: ساختار مشابه فرم نوک بینی دارد و بازسازی طبیعی را ممکن می‌سازد.
• بی‌تأثیر بر شنوایی: برداشت غضروف از گوش اثری بر شنوایی ندارد.

روند بهبودی و ظاهر گوش پس از برداشت

در ابتدای دوران بهبودی، گوش ممکن است کمی متورم باشد ولی به شکل طبیعی بازمی‌گردد و هیچ نقصی در عملکرد باقی نمی‌ماند.

غضروف دنده و بازسازی بینی؛ راهکاری مطمئن برای نتایج زیبا و پایدار

عمل بینی ترمیمی یا رینوپلاستی ثانویه یکی از دقیق‌ترین و مهم‌ترین عمل‌های جراحی پلاستیک است. یکی از منابع قدرتمند در این نوع جراحی، غضروف دنده (Costal Cartilage) است.

چرا غضروف دنده انتخاب می‌شود؟

• استحکام و پایداری بالا: ایجاد ستون‌بندی و حمایت ساختاری کامل برای نوک و پل بینی.
• حجم کافی: مناسب برای بازسازی‌های گسترده.
• منبع اتولوگ: کاهش خطر پس‌زدگی و افزایش سازگاری.
• قابلیت شکل‌دهی دقیق: مناسب برای پیوندهای مختلف مانند Onlay و Columellar strut.

روند برداشت و آماده‌سازی

برداشت غضروف دنده معمولاً زیر قفسه سینه و با برش پنهان انجام می‌شود. ساختار قفسه سینه حفظ شده و غضروف تراشیده و استریل می‌شود تا برای پیوند آماده گردد.

کاربردهای غضروف دنده در عمل بینی

• پیوند Onlay: تقویت پل بینی و ایجاد ارتفاع طبیعی.
• پیوند Spreader: بهبود تنفس و تقویت دریچه داخلی بینی.
• پیوند ستونی (Columellar strut): حفظ و بازسازی نوک بینی.
• غضروف خردشده با پوشش فاشیا (DCF): اصلاح فرورفتگی‌ها و ایجاد ظاهر طبیعی.

مزایا و نکات مثبت

• منبع فراوان و قابل اعتماد برای عمل بینی ترمیمی پیچیده.
• استحکام بالا و پشتیبانی عالی از ساختار بینی.
• نتایج طبیعی و ماندگار.
• بازسازی نوک و پل بینی به شکل هماهنگ و زیبا.

مراقبت‌های پس از عمل

• مصرف داروهای ضد درد و آنتی‌بیوتیک طبق تجویز پزشک.
• مراقبت از زخم‌ها و تعویض پانسمان‌ها.
• اجتناب از فعالیت‌های سنگین تا بهبودی کامل.
• ویزیت‌های منظم برای بررسی روند بهبودی.

استفاده از غضروف دنده، یک راهکار ایمن، قدرتمند و انعطاف‌پذیر برای بازسازی بینی است که نتایج زیبا، طبیعی و پایدار ایجاد می‌کند.